یکی ازپیچیده ترین مسئله هایی که دامن گیر مدیران مالی کنونی است ،رابطه بین اجزای تشکیل دهنده ساختار سرمایه است وآن عبارت است از آمیزه ای از اوراق قرضه وسهام برای تامین مالی وقیمت سهام شرکت .
تصمیم گیری درمورد ساختارسرمایه به معنی نحوه تامین مالی شرکت ،همچون سایر تصمیمات مدیران مالی برروی ارزش شرکت تاثیر می‌گذارد .ارزش شرکت ،مانند هردارائی سرمایه ای برابرارزش فعلی بازدهی های آتی آن بر اساس یک نرخ تنزیل معین است . این نرخ تنزیل برای به دست آوردن ارزش شرکت ، همان هزینه سرمایه است . مدیران به عنوان نمایندگان صاحبان سهام می بایست تلاش نمایند، ساختار سرمایه شرکت رابه گونه ای تنظیم نمایند که هزینه سرمایه شرکت حداقل و در نتیجه ارزش شرکت و ثروت سهام‌داران حداکثر گردد .
وجوه تشکیل دهنده ساختار سرمایه دوگونه اند :دسته اول ، برجریانات نقدی حاصل ازشرکت ادعائی ثابت داشته و بدهی ها نامیده می‌شوند و دسته دوم ، در باقیمانده این جریانات سهیم می‌شوند که حقوق مالکانه نام دارند.
وجوه دسته اول به دلیل تامین یک بازدهی ثابت برای طلبکاران ،ارزانترازوجوه دستـــه دوم هستند،لکن هرچه بدهی شرکت بیشترشود ریسک ورشکستگی آن افزایش می‌یابد وسهام داران که تامین کننده وجوه دسته دوم می‌باشند ودرصورت ورشکستگی تحمل کننده هزینه های آن هستند ، بازدهی بیشتری طلب می‌کنند.
فصل اول
کلیات تحقیق
۱-۱ مقدمه
تصمیم دررابطه با تعیین ساختار سرمایه هرشرکت نه تنها تشکیل دهنده شخصیت شرکت می‌باشد. بلکه برروی نتایج عملکرد مدیران شرکت‌ها تاثیر به سزائی دارد. در واقع در این تحقیق با بررسی ارزش نهایی وجه نقد به عنوان معیاری از ارزش نهایی انعطاف پذیری که آن نیز معیاری از توان شرکت در استفاده از فرصت‌های سرمایه گذاری است، رابطه آن با نسبت اهرمی (ساختار سرمایه) مشخص می شود.
مدیران مالی می بایست روش های مختلف تامین مالی را با توجه به میزان ریسک وبازده شرکت مورد بررسی قراردهند تا ازاین طریق تاثیر ساختارهای مختلف مالی بر ثروت سهام‌داران را بسنجند. این تحقیق در تلاش است این خلاء را پر نماید همچنین شناخت سیاست‌های مالی و امید است که نتایج حاصله مفید بوده و موجب بهبود شیوه های تصمیم گیری، تصمیم گیرندگان وسرمایه‌گذاران و سایر استفاده کنندگان از اطلاعات مالی قرار گیرد
۲-۱ بیان مسئله
مسئله ای که در این پژوهش درصدد پاسخ آن بر آمده ایم آن است که مدیران بیان کرده‌اند که انعطاف پذیری نقش مهمی در توانمند ساختن آن ها در خصوص سرمایه گذاری در آینده ایفا می‌کند (۲۰۰۴ bance&mitoo ) بر مبنای بحث‌های صورت گرفته توسط مودیگلیانی و میلر۱(۱۹۶۳) و میرز ۲(۱۹۸۴) مشکلات بازار سرمایه ، حفظ انعطاف پذیری را برای شرکت‌ها جهت استفاده از فرصت‌های سود آور الزامی کرده‌است .
میرز (۱۹۷۷) نشان داد که چگونه تهدیدات ناشی از بدهی شرکت‌ها ممکن است که مانع استفاده آن ها از فرصت‌ها سود آور شود ، حتی هنگامی که مدیران و سهام‌داران علاقمند به استفاده از این فرصت‌ها هستند.
شرکت‌های دارای انعطاف پذیری مالی میزان قدرت استقراض ذخیره ای برای خود نگه می دارند تا بتواند در سال‌های بعد از سیاست محافظه کاری سرمایه گذاری بیشتری کنند . طبق مطالب فوق انعطاف پذیری مالی باید رابطه مستقیم و تاثیر مهمی بر مخارج سرمایه ای داشته باشند .
همچنین شرکت‌های منعطف می‌توانند بعد از یک دوره سیاست اهرمی پایین ، راحت تر وجود خود را برای تامین مالی پروژه هایشان به کار گیرند . و توانایی سرمایه گذاری آن ها باید کمتر وابسته به وجوه داخلی باشد . در نتیجه باید انتظار داشته باشیم که یک رابطه منفی بین سرمایه گذاری و عامل گردش وجوه نقدی وجود داشته باشد .
به دلیل ابهامات زیاد در استفاده از این واژه ، قضاوت در مورد انطاف پذیری ، معمولا ذهنی و غیر رسمی هستند و میزان انعطاف پذیری نیز به ندرت بررسی و اندازه گیری می شود . انعطاف پذیری مالی نشانگر توانایی یک شرکت برای رویارویی برای مواجه شدن با اتفاقات آینده است .
انعطاف پذیری مالی به عنوان درجه گذاری از ظرفیت یک شرکت است که می‌تواند منابع مالی خود را در جهت فعالیت‌های واکنشی تجهیز کند تا ارزش شرکت را به حداکثر برسا ( ۲۰۰۷ souk byoun ) تمام استفاده های انعطاف پذیری در ادبیات مالی وابسته به جنبه‌های ماهیت واکنشی و محافظتی آن می‌باشد.
گامبا و تریانتیس (۲۰۰۵) در تحقیق خود برای تدوین مدلی برای اندازه گیری انعطاف پذیری مالی ، انعطاف پذیری مالی را توانایی یک شرکت برای دستیابی وتجدید ساختار کردن تامین مالی کم هزینه تر تعریف کردند . آن ها بیان کردند شرکت‌ها دارای انعطاف پذیری مالی دارای توان اجتناب از درماندگی مالی ۳ در مواجهه با شوکهای منفی می‌باشند و هنگامی که فرصت‌های سود آور افزایش می‌یابد با هزینه پایین سرمایه گذاری می‌کنند .
دو نالد سیون (۱۹۷۱، ۱۹۶۹ ) از اصطلاح پویایی مالی ۴ استفاده می‌کند و آن را اینگونه توضیح می‌دهد : ظرفیت های استفاده از منابع مالی در راستای اهداف مدیریت که منجر به اطلاعات جدید در مورد شرکت و شرایط محیطی می‌باشد . دونالدسیون به ویژه پویایی مالی را هنگامی که هدف شرکت یافتن نقطه بهینه ترکیب منابع مالی می‌باشد در ارتباط با تصمیمات ساختار سرمایه می‌داند .
هیث (۱۹۷۸) انعطاف پذیری مالی شرکت را توانایی اقدام اصلاحی برای برطرف کردن مازاد پرداختی وجوه نقد بر در یافتهای نقدی پیش‌بینی شده با حداقل تاثیر بر در آمد فعلی و آینده یا ارزش بازار سهام شرکت توضیح می‌دهد .
انجمن حسابداران خبره آمریکا ( ۱۹۹۳) دیدگاه هیث را در مورد تعریف انعطاف پذیری مالی را اینگونه می پذیرد :
انعطاف پذیری مالی توانایی برای انجام اقداماتی است که مازاد نیاز و پرداخت‌های نقدی بر منابع پیش‌بینی شده را حذف می‌کند .
در مفاهیم نظری استاندارهای حسابرسی ایران انعطاف پذیری مالی عبارت است از توانایی واحد تجاری مبنی بر اقدام مؤثر جهت تغییر میزان و زمان جریان‌های نقدی آن می‌باشد به گونه ای که واحد تجاری بتواند در قبال رویدادها و فرصت‌ها غیر منتظره واکنش نشان دهد . انعطاف پذیری مالی واحد تجاری را قادر می‌سازد تا از فرصت‌ها غیر منتظره سرمایه گذاری به خوبی بهره گیرد در دورانی که جریانها ی نقدی حاصل از عملیات مثلاً به دلیل کاهش غیر منتظره در تقاضا برای محصولات تولیدی واحد تجاری در سطح پایین و احتمالاٌ منفی قراردارد به حیات خود ادامه دهد .
